سروستان پاک ایرانیان

پاراکوات

علف کشی غیر انتخابی، تماسی، از گروه بای پیریدیلیوم ها می باشد.

فرمولاسیون : گراماکسون(Gramaxon®) 20% SL

تاریخ ثبت : سال 1347

نحوه اثر : از طریق انحراف الکترون بازدارنده فتوسیستم 1 بوده و به غشای سلولی و سیتوپلاسم آسیب وارد می کند.

نحوه جذب و انتقال در گیاه : این علف کش تماسی است و توسط اندام های سبز گیاه جذب می شود و به مقدار کم در آوند چوب قابل انتقال است.

علایم تاثیر در گیاه : پژمردگی، سوختگی و خشک شدن بافت در تماس با سم در عرض چند ساعت.

ماندگاری در خاک( نیمه عمر علف کش) : این علف کش در تماس با خاک به سرعت بی اثر و غیر فعال می شود.

 

 

علف کش پاراکوات چیست

پاراکوات ، یا دی کلرید N ، دی متیل-4،4′-بی پیریدینیم (نام سیستماتیک) ، همچنین به عنوان متیل ویولوژن شناخته می شود ، یک ترکیب آلی با فرمول شیمیایی [(C6H7N) 2] است Cl2 این ماده به عنوان یک ویولوژن ، خانواده ای از هتروسیکل های فعال اکسیداسیون ردوکس با ساختار مشابه طبقه بندی می شود.  پاراکوات توسط شورون تولید شده است. این نمک یکی از پرکاربردترین علف کش ها است. سریع عمل می کند و غیر انتخابی است و باعث از بین رفتن بافت گیاهان سبز در اثر تماس می شود. همچنین به دلیل فعالیت ردوکس که برای آنیون های سوپراکسید تولید می شود ، برای انسان و حیوانات سمی است. این بیماری به توسعه بیماری پارکینسون مرتبط شده استو در چندین کشور ممنوع است.

 

پاراکوات ممکن است به صورت نمک همراه با کلراید یا آنیونهای دیگر باشد. مقادیر این ماده گاهی اوقات تنها با توده کاتیونی بیان می شود (پارتی کاتیون ، یون پاراکوات).

 

این نام از موقعیت پارا نیتروژن های کواترنر گرفته شده است.

 

 2004 تصویب کرد اما سوئد با حمایت دانمارک ، اتریش و فنلاند از این تصمیم تجدید نظر کرد. در سال 2007 ، دادگاه دستورالعمل مجاز پاراکوات را به عنوان یک ماده محافظت کننده گیاهی فعال لغو کرد و در آن اظهار داشت که تصمیم سال 2004 در تشخیص اینکه هیچ نشانه ای از مسمومیت عصبی همراه با پاراکوات وجود ندارد و تحقیقات در مورد ارتباط بین پاراکوات و بیماری پارکینسون اشتباه بوده است ، لغو شد. در نظر گرفته شده است.بنابراین ، پاراکوات از سال 2007 در اتحادیه اروپا ممنوع شده است. 

 

در ایالات متحده ، پاراکوات در درجه اول به عنوان یک راه حل در نقاط قوت مختلف در دسترس است. این به عنوان "استفاده محدود" طبقه بندی می شود ، به این معنی که فقط توسط برنامه های مجاز می تواند استفاده شود. برآورد استفاده از پاراکوات در کشاورزی آمریکا توسط سازمان زمین شناسی آمریکا نقشه برداری شده است و نشان می دهد که از سال 2013 تا 2017 ، آخرین تاریخی که ارقام آن موجود است ، دو برابر شده است و هم اکنون سالانه به 10،000،000 پوند (4،500،000،000 کیلوگرم) می رسد. 

 

در حال انجام یک کارزار بین المللی برای ممنوعیت جهانی است ، اما پاراکوات ارزان قیمت و در نتیجه محبوب در بسیاری از کشورهای در حال توسعه همچنان بدون محدودیت است. گروه کوچکی از کشورها ، از جمله هند و گواتمالا و مورد حمایت تولیدکنندگان ، لیست پاراکوات را به عنوان ماده شیمیایی خطرناک برای اهداف کنوانسیون روتردام مسدود کرده اند.

 

مسمومیت

پاراکوات خالص ، هنگام بلع ، برای پستانداران از جمله انسان بسیار سمی است و به طور بالقوه منجر به سندرم زجر تنفسی حاد (ARDS) می شود. اگرچه پادزهر خاصی وجود ندارد ، اما اگر به موقع مصرف شود ، خاک کاملتر یا زغال فعال یک درمان موثر است. موارد موفقیت آمیز استفاده از سیکلوفسفامید برای درمان مسمومیت با پاراکوات وجود داشته است. اکسیژن نباید تجویز شود مگر اینکه سطح SpO2 زیر 92? باشد ، زیرا غلظت بالای اکسیژن اثرات سمی را تشدید می کند. مرگ ممکن است تا 30 روز پس از مصرف رخ دهد. پاراکوات رقیق شده برای پاشش کمتر سمی است. بنابراین ، بیشترین خطر مسمومیت تصادفی در هنگام اختلاط و بارگذاری پاراکوات برای استفاده است.

 

در مطالعات سمیت حاد با استفاده از حیوانات آزمایشگاهی ، نشان داده شده است که پاراکوات از طریق استنشاق بسیار سمی است و برای اثرات استنشاق حاد در گروه سمی I (بالاترین سطح از چهار سطح) قرار گرفته است. با این حال ، سازمان حفاظت محیط زیست تعیین کرده است که ذرات مورد استفاده در کارهای کشاورزی (400-800 میکرومتر) بسیار فراتر از حد قابل تنفس است و بنابراین سمیت استنشاق یک نقطه نهایی سم شناسی نگران کننده نیست. پاراکوات از راه خوراکی سمی است (رده II) و از طریق مسمومی (سلسله مراتب III) سمی است. پاراکوات باعث تحریک متوسط تا شدید چشم و حداقل تحریک پوستی می شود و به ترتیب برای این اثرات در گروه سمی II و IV (کمی سمی) قرار داده شده است